Drijven in een zoutwaterbad, wie heeft dat bedacht?

Proefpersonen in een tank met zout water

John Lilly was een wetenschapper die geïnteresseerd was in meditatie, vooral in de lichamelijke en geestelijke processen tijdens een meditatieve toestand. Hij begon experimenten uit te voeren met zogenaamde ‘sensorische deprivatie’, oftewel, het wegnemen van prikkels van buitenaf, doordat hij zijn proefpersonen in afgesloten zoutwatertanks liet drijven. Hij ontdekte dat de studenten die hij als proefpersonen inhuurde, enorm genoten van de ervaring. Uit zijn onderzoeken kwam naar voren, dat het wegvallen van alle prikkels van buitenaf het gedeelte van ons brein, dat constant in de ‘overlevingsmodus’ staat, tijdelijk uitschakelt. Hierdoor ontspannen de hersenen zich en wordt het vrije, creatieve gedeelte van het brein niet langer geblokkeerd. Er ontstaat een toestand van pure rust, zonder constante druk om de wereld om je heen te analyseren. Hierdoor verlaagt de aanmaak van cortisol, de belangrijkste chemische component van stress. De hersenen van de proefpersonen bleken ook verhoogde niveaus van dopamine en endorfine aan te maken, de zogenaamde gelukstofjes, die onze hersenen aanmaken als we ons in een toestand van geluk of welbehagen bevinden. Een uur in een float tank bleek een vergelijkbaar effect op de proefpersonen van John Lilly te hebben als een paar uur slaap.

Zwaartekracht en Alfa-golven
Het nieuws over de ontspannende werking van de drijftanks verspreidde zich als een lopend vuurtje en in de jaren 70 en 80 ontwikkelde zich het originele zoutwatertank ontwerp van John Lilly langzaam maar zeker tot de moderne, comfortabele floatcabines die we nu kennen. Ook werden er steeds meer voordelen voor de gezondheid aan het drijven in zoutwatertanks ontdekt. Zo kwam men erachter, dat het wegvallen van de zwaartekracht een welverdiende pauze betekent voor onze spieren, gewrichten en botten. Doordat het lichaam zich opeens op veel minder taken, zoals het voortdurend regelen van de lichaamstemperatuur en het ondersteunen van het gewicht hoeft te richten, komt er energie om te helen en te regenereren. Daarnaast kan het bloed, doordat er nergens druk wordt ervaren, vrij door het hele lichaam stromen, wat een genezende en ontgiftende werking heeft. Na ongeveer 40 minuten floaten, stoppen de hersenen met het produceren van de normale Alfa golven en begint het brein met het uitzenden van Theta golven. Deze zijn verantwoordelijk voor de ’tussen-waken-en-slapen’ staat, die we iedere avond, voordat we diep in slaap geraken, ervaren. Deze fase duurt maar een paar spaarzame momenten als we in bed liggen, maar in een floatcabine kunnen we deze Theta staat langdurig ervaren: een staat van bewustzijn die normaal gesproken alleen voorkomt bij kinderen en mensen die al jarenlang aan mediatie doen.

Baby huidje
Naast alle bovengenoemde ‘ontdekkingen’ over de wonderbaarlijke werking van het floaten, vaart onze huid er ook wel bij. Zo helpt floaten bij tal van huidaandoeningen zoals psoriasis, acne en eczeem. En onze huid blijkt het meest geschikte orgaan om het magnesiumtekort, waar de meeste mensen door het verarmde voedsel dat we eten mee rondlopen, tijdens het floaten automatisch aan te vullen. Eigenlijk kun je wel zeggen dat de mensheid John C. Lilly dankbaar mag zijn. Zijn experiment uit 1954 heeft zich ontpopt tot een van de meest gezonde en ontspannende ervaringen in onze moderne tijd.